پیشینه نظری و عملی خودتنظیمی
دسته بندي :
علوم انسانی »
روانشناسی و علوم تربیتی
مفهوم خودسازماندهی یا یادگیری خودتنظیمی، یکی از مفاهیم مورد تاکید نظریه شناختی-اجتماعی بندورا است. یادگیری خودتنظیمی یک سازه مهم در تعلیم و تربیت است که دورنمای جدیدی را در یادگیری ارائه می‌نماید. اولین بار، اصطلاح خودتنظیمی توسط بندورا در دهه1960مطرح گردید( به نقل ازکدیور،1380). اصطلاح خودتنظیمی در یادگیری از سال 1980معمول شده است، چون از آن زمان به بعد شکل‌گیری خودتنظیمی دریادگیری و مسئولیت و تعهد نسبت به یادگیری در دانش‌آموزان تاکید شده است(به نقل از ارجی، 1385).
فهرست مطالب
خودتنظیمی: 1
3-3-1) خود تنظیمی رفتار: 1
خود واکنشی (خود مشوقی): 2
یادگیری خودتنظیمی: 2
ویژگی یادگیرندگان خودنظم جو: 4
نظریه‌ها و الگوهای یادگیری خودتنظیمی: 6
نظریه زیمرمن: 7
نظریه ویگوتسکی: 11
نظریه بندورا: 12
الگوی پینتریچ: 13
الگوی بوکارتز: 14
مؤلفه‌های یادگیری خودتنظيمی: 15
2-4) زندگي در دو منطقه اقتصادي - اجتماعي متفاوت: 19
موارد قشربندی: 20
نظريه ماركس: 23
پژوهشهای انجام شده در داخل و خارج از کشور: 25
منابع فارسی: 31
Refrences 35